Mexico zomer 2012 door Sofie L. en Ireen C.

Op donderdag 5 juli 2012 vertrokken we met ons 6-en (Deborah, Kelly, Iris, Eline, Sofie en Ireen) met Vides naar Mexico, om daar een maand lang, speelplein te houden, cursus te geven en een beetje de toerist uit te hangen. Na enkele dagen aanpassen in Mexico city vertrokken we naar Ocotepec, een bergdorpje in de provincie Chiapas...

De begeleiding presenteert: Enkele anekdotes van ons avontuur…. :-)

Proper Ocotepec

In Ocotepec rijdt sinds enkele jaren 2 keer per week een vuilniswagen langs. Je kent dat wel, op gepaste tijdstippen kan je daar dan je vuilnis in kwijt. Handig toch? En een verbetering tegenover vroeger! Echter, de mensen in Ocotepec zijn hier nog niet helemaal vertrouwd mee: afval hoort immers nog altijd thuis in de rivier, op straat of anders verbrand je dat gewoon (inclusief plastiek (mm frisse lucht) en blikjes, die bijgevolg zwartgeblakerd blijven liggen).

De mooie natuur van de streek wordt dus eigenlijk wat verpest door al het zwerfvuil, en elke morgen worden je neusgaten geprikkeld door smeulende brandhaardjes.

Tijd voor Mr Proper, dachten wij! En de zusters juichten ons initiatief toe. Limpiamos Ocotepec, luidde ons mileuspel, en het doel bestond erin de kinderen hun eigen dorp te laten opruimen en ze tegelijkertijd te sensibiliseren over hun –ik-laat-alles-wat-ik-in-mijn-handen-heb-op-straat-vallen-en-verbrand-al-de-rest-gedrag.

De kinderen werden per leeftijd (en natuurlijk ook jongens en meisjes gescheiden want daar spelen ze niet samen) in groepen gedeeld. Elke groep kreeg een vuilniszak mee die ze zo snel mogelijk moesten vullen met afval om een opdracht te kunnen uitvoeren op een van de posten (ze moesten er dan muziekinstrumenten mee maken, een afvalsorteer estafette doen, uitbeelden,...). Elke groep kreeg ook een kaart mee van het vervuilde Ocotepec, met daarop bijvoorbeeld: een vervuilde rivier, een brandend stort,... en door het uitvoeren van de opdrachten konden ze dan kaartjes verdienen als proper water, een vuilniswagen,... Als hun kaart helemaal vol was, hadden ze Ocotepec rein gemaakt :-).

Het was echt fijn om te zien hoe proper de dorpskern werd, de kinderen genoten ook van het spel (en maar afval verzamelen!), dat er nog 2 boemannen (allée boevrouwen) rondliepen die de afvalzak konden afpakken kon hen niet deren, integendeel zelfs, ze gierden het uit van de pret ;).

Ocotepec lag er achteraf echt wel proper bij, de afvalberg op ons binnenplein loog er niet om. De zusters konden er wel niet zo goed mee lachen dat al dit vuil binnen de schoolmuren lag en regelden dat de vuilniskar een speciale ophaling zou doen de volgende dag. Maar amai, dat was nogal tegen de zin van die luie werkmannen! Enfin eind goed al goed, want de zusters zijn autoriteit in Ocotepec, en zeker Sor Josefina, de chef van de keet, dus een uurtje later was onze ‘patio’ weer clean as can be ;-)! Of het een grote impact heeft gehad op het gedrag van de kinderen weten we niet, maar elk initiatief helpt en stapje voor stapje is the way to go hé :-). We waren er in ieder geval content van, en de zusters waren zeer dankbaar voor ons initiatief. ‘Jullie brengen ons op ideeën’, luidde het :-).

Wat sluipt daar door het gras

Een slang? Of gewoon enkele kinderen op zoek naar krokodillen?

Op een namiddag in de comunidad (een gehuchtje op een 2u stappen van Ocotepec) was het tijd voor wat strategisch stelen. Samen met een stoet kinderen verlieten we ons basketbalveldje om af te dalen richting rivier en uitgestrekt veld met gras zo hoog dat de kleinste kinderen erin verdwenen. Dé ideale plaats voor een sluipspel :-).

De kinderen werden ingedeeld in groepen, 2 groepen voor de jongens en 2 voor de meisjes. Elke groep moest een zo groot mogelijke krokodillenfamilie uitbouwen. Daarvoor moest je alle nodige ingrediënten voor de opvoeding van een baby krokodil verzamelen : medicatie, spelletjes, voedsel en drank. Deze kaartjes lagen overal verstopt in het veld, of moest je gaan stelen uit het kamp van je tegenstanders. Per 4 verschillende kaartjes, kon je dan een baby krokodil verdienen, tenminste, als je zonder kleerscheuren tot op de centrale post geraakte. Want ja oh ja, daar lagen weer boevrouwen op de loer, die je zomaar alles konden afpakken (na een niet zo lichte tackel weliswaar ;-) ) Al kwamen ze er zelf niet zonder kleerscheuren vanaf. Ireen verwijderde sinds kort de laatste doorn uit haar lijf ;-).

Een douchke nemen met de zuster

Op een zekere namiddag besloten we met de kinderen te gaan plonsen in een waterval. “Slechts een kwartiertje stappen vanaf het centrum.” Jaja…Neem dat kwartiertje maar met een korreltje zout, het bleek een uur te zijn. Maar ach, in Mexico heb je tijd ;-).  In een stoet al zingend, olifantenpas en mopjes tappend trokken we met de kinderen en ons geliefde Zuster Margarita (aka Bloempje) naar de waterval.

Hier sprong je gewoon met  kleren enal onder want zwemmen in badpak of bikini doe je niet in het binnenland van Mexico. Maar dat kon de pret niet drukken. Het plezier werd nog groter toen tot ieders jolijt Bloempje ook mee onder de waterval kwam staan, met nylonkousen en al. Wat een zuster!

Op de terugtocht beslisten de weergoden dat we nog niet nat genoeg waren want we kregen nog een regenbui getrakteerd. Maar, ontdekking van de eeuw: een lokale plant met heeeele grote bladeren. *TADAAAA* iedereen had een paraplu :).

Moeten er nog bonen zijn?

Wie eten in Mexico zegt, denkt aan tortillas en bonen. Nu deze bonen zijn niet de groene bonen die we in België kennen. Maar zijn bruin en al dan niet half of helemaal geplet en komen bij zo goed als elke maaltijd. Om toch een beetje te eten als Mexicanen hadden we ons dus voorgenomen om elke keer als er bonen op tafel stonden, hiervan te eten. Moedig begonnen we met 5 aan deze opdracht. Iris deed wegens het niet lusten van bonen al preventief niet mee. Na een tijdje moesten echter Kelly en Deborah ook de strijd staken. Eline en Ireen hebben nog geprobeerd om Sofie op sluwe wijze uit de competitie te kegelen, maar het mocht echter niet baten. 3 deelnemers overleefden de competitie. We zullen nog eens terug moeten gaan om te zien wie de uiteindelijke winnaar wordt. :)

Sofie L. en Ireen Carette